پسر: من اساسا معتقدم ازدواج مانعی برای پیشرفت بشره.
دختر: من هم فکر می‌کنم ازدواج فردیت بشر را مورد هدف قرار داده.
پسر: به راستی که مسئولیت و تعهد آدم رو فرسوده می‌کنه.
دختر: کاملا درسته … آثار زیانباری هم برای لطافت پوست به همراه داره.
پسر: این همه هزینه برای عروسی …
پسر: هزار تا خرجِ الکیِ دیگه. که چی بشه؟
پسر: تازه بعدش خانواده‌ها می‌افتن به جون هم.
دختر: آخ گفتی! توقع‌ها، حرف درآوردن‌ها، خاله‌زنک بازی‌ها …
پسر: همه رو باید راضی نگه داری وگرنه روزگارت رو سیاه می‌کنن.
پسر: تازه خود ازدواج هم فقط تا شیش ماه جذابیت داره.
دختر: کلا سقف یکی از عوامل جداییه.
پسر: مردها هم سقف رویاهاشون هی میره بالاتر!
دختر: حالا این هیچی … اینایی که به عشق بچه‌دار شدن ازدواج می‌کنن، وای خدا.
دختر: یعنی واقعا ازدواج می‌کنن که تکثیر بشن؟
دختر: اصلا نمی‌فهمم این بچه چی داره!
پسر: به سختی به دنیا میاد و به سختی بزرگ میشه ولی در نهایت به راحتی نادیده‌ات می‌گیره.
دختر: واقعا … راستی، بیژن و عاطفه هم طلاق گرفتن.
دختر: بچه‌های ورودی 88 مهندسی شیمی دیگه. همون‌هایی که سال اول دانشگاه ازدواج کرده بودن.
دختر: دیگه تعدادشون زیاد شده بود، نمی‌گنجیدن!
پسر: اینم آخر و عاقبت ازدواج‌های امروزی. بهنام هم زنش رو طلاق داد. میدونی؟
پسر: دو سال دختره رو خونه باباش نگه داشت. آخر دختره قاطی کرد و گفت طلاق میخوام.
دختر: خب یه خونه اجاره می‌‌کرد.
پسر: پول پیش نداشت، بدبخت بود.
پسر: ای داد از این ازدواج … از این سنت منسوخ … از این گرداب نابودگر … مریم!